چرا آموزشِ مهارت‌های زندگی به کودکان ابتدایی مهم است؟

در نتیجه‌ی این مقاله آمده: « آموزشِ مهمترین مهارت‌های زندگی به کودکان پس از فرآهم آوردن نیازهای اولیه دارای بالاترین اولویت قرار دارد.»

سایت رسمی مگیران جهت مشاهده و دریافت اصل مقاله (اینجا)

پیش از این از رشیدی مقاله‌ی مفصلی با عنوان «کیفیت آموزش در مدارس» در پندری منتشر شده است. (اینجا)

خلاصه‌ی مقاله از فاطمه رشیدی:

عنوان پژوهش: ارائه‌ی مدل پیش‌بینی خودپنداره بر اساس مشکلات رفتاری هیجانی با میان‌جیگری مهارت‌های زندگی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی

مقدمه: بررسی مشکلات هیجانی و رفتاری دانش‌آموزان از طریق مهارت‌های زندگی در دوره‌ی ابتدایی که مهمترین دوران شکل‌گیری شخصیت می‌باشد می‌تواند نقش مهمی در آماده کردن برای زندگی در مراحل بعدی زندگی داشته باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر ارائه مدلی جهت پیش‌بینی خودپنداره بر اساس مشکلات رفتاری هیجانی با میانجیگری مهارت‌های زندگی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی می‌باشد.

روش پژوهش: روش توصیفی – همبستگی و گردآوری داده‌ها به صورت میدانی و از لحاظ نتایج کاربردی بود.

جامعه آماری این پژوهش: شامل تمامی دانش‌آموزان مقطع ابتدایی مدارس شهر تهران که با توجه به جدول حجم نمونه جدول مورگان ۲۵۳ نفر بصورت تصادفی انتخاب وَ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

برای جمع آوری داده‌ها از مقیاس‌های خودپنداره یی یسن چن(۲۰۰۴)، پرسشنامه مشکلات رفتاری _هیجانی سیاتل (۱۹۹۹)، پرسشنامه مهارت‌های زندگی ساعتچی و همکاران(۱۳۸۹) استفاده شد.

اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون‌های آمار توصیفی، جدول ماتریس همبستگی، رگرسیونی وَ تحلیل مسیر، نرم افزارspss  نسخه ۲۵ وَ نرم افزارAmos  تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها:

نتایج نشان داد مدل پیش‌بینی خودپنداره بر اساس مشکلات رفتاری – هیجانی با میانجیگری مهارت‌های زندگی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی از برازش مناسبی برخوردار است. بدین معنی که با توجه به فرضیات تحقیق؛

فرضیه اول: رابطه بین خودپنداره با مشکلات رفتاری – هیجانی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج این تحقیق بیان می‌کند که هر چقدر خودپنداره‌ی دانش‌آموزان بیشتر شود، مشکلات رفتاری – هیجانی نیز کمتر خواهد شد که خودپنداره را می‌توان عامل کاهش‌دهنده مشکلات رفتاری – هیجانی در نظر گرفت.

فرضیه دوم: رابطه بین خودپنداره با مهارت‌های زندگی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی از برازش مناسبی برخوردار است.  نتایج این تحقیق بیان می‌کند که با بیشترشدن خودپنداره دانش‌آموزان مقطع ابتدایی، مهارت‌های زندگی آنان نیز بیشتر خواهد شد. بنابراین تقویت خوپنداره باعث می‌شود که دانش‌آموزان نسبت به نقاط ضعف و قوت خود در مهارت‌های زندگی آشنا بشوند و نسبت به رفع یا تقویت آن عمل کنند.

فرضیه سوم: رابطه مشکلات رفتاری – هیجانی با مهارت‌های زندگی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج این تحقیق بیان می‌کند که بیشتر شدن مشکلات رفتاری – هیجانی باعث کمتر شدن مهارت‌های زندگی در دانش‌آموزان خواهد شد. پس هر چقدر مهارت‌های زندگی دانش‌آموزان بیشتر شود توانایی مقابله‌ی بهتری با مشکلات رفتاری – هیجانی خود خواهند داشت.

فرضیه چهارم: رابطه بین خودپنداره وَ مشکلات رفتاری – هیجانی با میانجیگری مهارت‌های زندگی در دانش‌آموزان دوره ابتدایی از برازش مناسبی برخوردار است.  یعنی اینکه خودپنداره بیشتر شود مشکلات رفتاری – هیجانی نیز کمتر می‌شود و همچنین با افزایش خودپنداره مهارت‌های زندگی نیز افزایش پیدا خواهد کرد.

نتایج این تحقیق بیان کننده‌ی این مطلب است که از نظر روانشناسان آموزش مهمترین مهارت‌های زندگی به کودکان پس از فرآهم آوردن نیازهای اولیه دارای بالاترین اولویت قرار دارد.

نتیجه‌گیری:

با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق می‌توان گفت که خودپنداره بر اساس مشکلات رفتاری  – هیجانی با میانجیگری مهارت‌های زندگی اثر مثبت معنی داری دارد که ازهمان ابتدای زندگی بایستی توسط والدین و مربیان مورد توجه قرار گیرد.