حسنعلی محسنی: از سالی که من وارد دانشگاه امام صادق (ع) شدم حدود سه چهار نفر از دوستان لاری وارد دانشگاه شدند شاید هم بیشتر؛ ولی از گراش هیچ.
علی سجادی – نویسنده نشریه فانوس: او متولد ۱۳۷۱ است. مقاطع تحصیلی ابتدایی و راهنمایی را در گراش گذرانده و از دبیرستان شهید نصیری لار وارد دانشگاه شد. سال ۸۹ برای تحصیل در رشته مدیریت، دانشگاه امام صادق (ع) را انتخاب کرد و در سال ۹۶ مقطع کارشناسی ارشد در همین دانشگاه پشت سر گذاشت و بلافاصله در سال ۹۶ وارد دانشگاه تهران شد و تحصیل خود را در مقطع دکتری سیاست‌گذاری بازرگانی ادامه داد و هم‌اکنون در حال تکمیل رساله دکتری خود می‌باشد. سوژه‌ی دانشجویی ما، دکتر حسنعلی محسنی است. گفت‌وگو با یک گراشیِ تحصیل‌کرده‌ی دانشگاه امام صادق (ع) به خودیِ خود می‌تواند جذاب باشد. از تاریخچه‌ی مختصر داشگاه امام صادق (ع) تا پساخ به این سؤال که چرا باید گراشی‌ها در این دانشگاه تحصیل کنند را در این گفت‌وگو بخوانید:
چطور می‌شود وارد دانشگاه امام صادق (ع) شد؟
برای ورود به دانشگاه امام صادق (ع) در سالی که کنکور دارید ابتدا لازم است در خود دفترچه کنکور تیک علاقه‌مندی دانشگاه امام صادق (ع) را ثبت کنید و البته باید جداگانه در سایت خود دانشگاه هم ثبت‌نام کنید. بعد از آن دانشگاه ابتدا افراد را بر اساس معدل قبل از کنکور و سپس افرادی را که در کنکور رتبه خوبی آورده‌اند را دعوت به مصاحبه می‌کنند. اگر این دوحالت اتفاق نیفتاد یعنی معدل مورد قبول و رتبه مناسب حاصل نشده و انتظاری برای دعوت به مصاحبه نداشته باشند هرچند فرایند ثبت‌نام انجام گرفته باشد. در صورت قبولی در این مرحله، گزینش وارد تحقیقات محلی خواهد شد.
دانشگاه امام صادق (ع) چه هدفی را دنبال می‌کند؟
این سؤال را باید در دو مقطع بررسی کرد: یک مقطع در ابتدای انقلاب و تأسیس دانشگاه و یک مقطع دیدار مقام معظم رهبری در غدیر ۸۴ با دانشجویان و مدیران دانشگاه. در مقطع اول و تأسیس دانشگاه توسط آیت‌الله مهدوی کنی و جمعی از یاران انقلاب، هدف کادرسازی و تربیت نیرو برای نظام بود و این افراد باید کسانی باشند که علاوه بر آشنایی با معارف اسلامی دارای تخصص در علوم انسانی نیز باشند. اما پس از دیدار با رهبری این مأموریت دانشگاه به صورت کلی تغییر کرد و درخواست رهبری این بود که دانشگاه امام صادق (ع) باید به سمت مرجعیت علمی حرکت کند.
مدیریت دانشگاه توسط جریان و شورای خاصی انجام می‌شود؟
دانشگاه دارای یک هیأت امنا منتخب رهبری است که وظیفه انتخاب مدیریت دانشگاه را برعهده دارد و البته وابسته به جریان خاص سیاسی نیست. بعد از فوت ایت‌الله مهدوی ریاست این هیأت برعهده آیت‌الله آملی لاریجانی است.
امکانات آموزشی و رفاهی دانشگاه در مقایسه با دیگر دانشگاه‌ها چگونه است؟
امکانات دانشگاه در تراز بقیه دانشگاه‌ها قرار دارد و البته این دانشگاه قبل انقلاب شعبه ایرانی دانشکده مدیریت هاروارد بوده است. در مورد امکانات رفاهی دانشگاه مفصلا در سایت خود دانشگاه می‌توان به روایت تصویر مشاهده کرد.
آیا دانشگاه امام صادق (ع) به ویژگی خاصی مشهور است؟
دانشگاه امام صادق (ع) به یک فرهنگ سازمانی خاصی مشهور است به همین منظور به اشخاصی که در این دانشگاه درس می‌خوانند می‌گویند فلانی امام صادقی است و عموم دانشجویان مذهبی هستند چون گزینش این دانشگاه این چنین است .
آیا در هیأت علمی دانشگاه، از شخصیت‌های لشکری و کشوری استفاده می‌شود؟ اگر چنین است به استثنا یا به قاعده؟
شخصیت‌های کشوری که مسئولیت‌های اجرایی برعهده دارند عمدتا وارد فضای علمی نمی‌شوند. اما درمورد اعضای هیأت علمی دانشگاه بهتر است بگوییم هرکدام در رشته خودشان افراد شناخته شده‌ای هستند.
دانشگاه مذکور درمقام مقایسه با دانشگاه‌های مشابه بین‌المللی در چه رتبه و جایگاهی قرار دارد؟
رنکینگ‌های دانشگاهی عمدتا برای دانشگاه‌های بزرگ کشور مطرح است و چون دانشگاه امام صادق (ع) شاخص لازم مانند تعداد دانشجو و عدم تنوع رشته‌ها رو دارا نمی‌باشد پس نمی‌توان در رتبه‌بندی‌ها به دنبال جایگاهی برای این دانشگاه بود. البته این ویژگی‌های دانشگاه به خاطر تخصصی بودن دانشگاه است.
چه چیزی دانشگاه امام صادق (ع) را متمایز از بقیه دانشگاه‌ها قرار داده است؟
چون خروجی‌های دانشگاه عمدتا وارد مناصب بالای دولتی شدند پس دانشگاه از نفوذ و قدرت بالایی در ساختار حاکمیت برخوردار است. البته به تجربه خود من اصل دانشگاه همان فرهنگ امام صادقی است نه قدرت و نفوذ. و توصیه می‌کنم افرادی که دارای این روحیه مذهبی و اعتقادی هستند حتما در این دانشگاه ثبت‌نام کنند و هدفشان این نباشد که به شغل و جایگاهی برسند چرا که هدف اول دانشگاه هم‌اکنون مرجعیت علمی است.
گراش چقدر به فارغ التحصیلان این دانشگاه احتیاج دارد؟
برای داشتن گراشی مطلوب به علم، ثروت و حضور در ساختار سیاسی نیاز داریم. نسل قبلی توانستند ثروت و سرمایه را به گراش بیاورند اما الان ما نیاز به علم و قدرت داریم. نه علم بدون ثروث و نه ثروت بدون علم چندان مناسب نیست. درواقع برای برای ایجاد تغییر در جامعه به هر دو این‌ها نیاز است و به طور ویژه برای گراش پارامتر سوم یعنی حضور در ساختار سیاسی را باید توجه کرد.
در ایران موضوع مرکز-پیرامون وجود دارد؛ مرکز جایی است که قدرت وجود دارد و پیرامون هر جایی که از مرکز قدرت دور است که به صورت جغرافیایی نیز این مرکز قدرت تهران است و این اتفاق ناگوار باعث شده افرادی که به مرکز نزدیک هستند دارای قدرت و نفوذ بیشتری باشند و اگر گراش نیز دارای این افراد بود ما می‌توانستیم امکانات و مزیت بیشتری را برای گراش جذب کنیم. من از شهر لار مثال می‌زنم، بسیاری از پدران لاری (نسل قبلی) با ورود به دانشگاه‌های معتبر مرکز و شهرهای بزرگ و همچنین ورود به ساختارهای سیاسی باعث شدند نفوذ بسیار بالایی را برای شهر خودشان داشته باشند. ما متأسفانه چنین نفوذی نداریم نه به لحاظ علمی و نه ورود به ساختار سیاسی.
دانشگاه امام صادق (ع) راهی برای داشتن هر دو گزینه است در دانشگاه امام صادق (ع) فقط دو گراشی حضور داشتند و جالب اینجاست از سالی که من وارد دانشگاه شدم فکر کنم ۳ الی ۴ نفر از دوستان لاری وارد دانشگاه شدند شاید هم بیشتر ولی هیچ گراشی وارد نشد.
