به گزارش پندری، این جلسه شعرخوانی، شب گذشته، ۱۱ تیر ۱۴۰۱، در کتابخانه عمومی آبشار اندیشه گراش برگزار شد.
ابتدا مصطفی کارگر، رئیس انجمن شعر چشمه گراش، جلسه را شروع کرد و توضیحاتی درباره اشعار صائب داد. بعد از صائب‌خوانی هر یک از حاضرین در جلسه، دکتر دهرامی، استاد ادبیات و عضو هیات علمی دانشگاه، درباره صائب و آثارش صحبت کرد.
دکتر دهرامی درباره صائب گفت: «سال تولد این شاعر را اگر بدانید، سریع از حفظ می‌شوید؛ سال ۱۰۰۰ هجری. خاندان صائب اهل تبریز هستند، اما این شاعر در اصفهان متولد شده است.»
این استاد ادبیات گفت: «صائب در زمان شاه طهماسب بود که مخالف صوفیه بود. و شعر ما هم نمی‌تواند خالی از مضامین صوفیه باشد. و برای شاعران ارزش قائل نبودند. به همین خاطر شاعران فرار می‌کردند. به کجا؟ به هند که گورکانیان سر کار بودند و به زبان فارسی و شاعران بها می‌دادند. می‌گویند در زمان صفویه، ۱۰۰۰ شاعر بودند که نزدیک ۴۰۰ تا از آن‌ها برای ثروت و شهرت و موارد دیگر به هند رفتند. صائب نیز در ۳۵ سالگی رفت هند. زمانی که شاه جهان گورکان به پادشاهی رسیده بود. او ۷ سال بعد، در زمان شاه عباس دوم به ایران برگشت و لقب ملک‌الشعرایی را دریافت کرد. او در سن ۸۱ سالگی در اصفهان از دنیا رفت.»
نویسنده کتاب نگارستان ادب گفت: «مهمترین خصوصیت اشعار صائب اعتدال است. در دورانی که سبک هندی رواج داشت، د‌و گروه شعر می‌گفتند: یکی شاعرانی که تفننی شعر می‌گفتند. و جریان دیگر ضدابتذال است. ابتذال از بذل و بخشش می‌آید. مبتذل یعنی شعری آنقدر بی‌ارزش است که هر کسی می‌تواند آن را اهدا کند. ضدابتذال، یعنی مضامینی بیاوری که به ذهن هر کسی نیاید. اشعار صائب این ویژگی را دارد.»
دکتر دهرامی گفت: «ویژگی دیگر اشعار صائب، وسعت حوزه مضمون در شعر است. می‌گویند او به اندازه کل بشریت فکر کرده. فقط ۷۰۰۰ غزل دارد. مثنوی و قصیده هم دارد. و ویژگی دیگر شعر و شخصیت صائب تواضع است.»
در پایان جلسه، از طرف سیما برزین، رئیس اداره کتابخانه‌های عمومی گراش، از دکتر دهرامی تقدیر شد.
مصطفی کارگر نیز در پایان گفت: «امیدواریم بتوانیم این مدل جلسات را برای دیگر شاعران بزرگ نیز برگزار کنیم.»
این برنامه با همکاری انجمن شعر چشمه گراش، کتابخانه عمومی آبشار اندیشه، پایگاه خبری پندری و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گراش برگزار شده است.
