زینب کوزلی، مسئول کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گراش:
زینبیه، نامی غریب در گوشه از شهر، مدرسه‌ای است با حدود ۴۰ دانش‌آموز با نیاز ویژه. به دعوت مدیر مدرسه خانم حاجی‌زاده جهت اجرای فعالیت سفال به مدرسه رفتم. این مدرسه دارای شش پایه جهت آموزش به دانش‌آموزان هست که بازی‌های فکری و اتاق بازی تخصصی هم دارد. فکر می‌کردم کار کردن با این قشر از دانش‌آموزان باید خیلی سخت باشد و البته این ذهنیت با توجه به چیزهایی بود که شنیده بودم.
بارها و بارها از شهرهای مجاور جهت فعالیت سفال این قشر از دانش‌آموزان و مددجویان بهزیستی با من تماس گرفته بودند ولی اولویت با کانون و اعضای خودم و زمانی نمی‌ماند که درخدمتشان باشم.
وارد مدرسه که شدم یک فضای رنگی‌رنگی و هدفمند دیدم و جذب شدم و قرار بود فعالیت سفال در نمازخانه باشد که سفره‌ای پهن کردیم و گِل(شُل)ها را اندازه ۲۰ نفر برای سانس اول آماده کردم. دانش‌آموزان آمدند و بعد توضیحات من مرحله به مرحله پیش رفتیم. علی‌رغم تصورم سریع تمام شدند و امروز همه با هم یک فنجان ساختیم.
سانس بعد هم همین روال تکرار شد.
فنجان‌هایی که معلم‌های مهربانشان و دانش‌آموزان با تمرکز می‌ساختند و سعی در تزئین آن داشتند. هرکسی حواسش به کار خودش بود.
دانش‌آموزانی که این‌قدر با آن‌ها دست‌ورزی کار شده که کار عملی را سریع متوجه می‌شوند و در واقع نیروهای مهارتی هستند شاید اگر مهارت‌هایی را به‌شان آموزش بدهیم بعد از پایان این مقطع می‌توانند در حوزه‌های فنی و مهارتی مشغول شوند. تا پایان سال یک بار دیگر باهم کار سفالگری رو تجربه خواهیم کرد.
