به گزارش پندری، شب گذشته ۲۶ آبان ۱۴۰۰، همزمان با هفته‌ی کتاب و کتابخوانی، هیات محبان اهل‌بیت(ع)، یکی از جلسات هفتگی خود را به این موضوع اختصاص داده بود. در این جلسه به طور ویژه کتاب تازه‌تألیف «کائت شاو» معرفی شد. (خبر انتشار کائت شاو را اینجا بخوانید)
پدرم اولین استاد ادبیات من بود
محمدحسن روستایی و رحمت‌اله شمسی دو تن از مؤلفین کتاب «کائت شاو» مهمانان این برنامه بودند. روستایی در ابتدای صحبت‌های خود، ضمن اشاره به برنامه‌ی معرفی کتاب هیات و مناسب بودن آن گفت: «کتاب‌های اصلی پدرها و مادرها و بزرگ‌ترهای ما هستند که در خانه‌ها زندگی می‌کنند. انگیزه‌ی اصلی من برای شروع این کتاب و دو کتاب دیگر، شنیدن نقل این قصه‌ها از بزرگترها بود.»
مؤلف کتب «بازی‌های محلی گراش» و «نخلستان بهشت» گفت: «پدر من سواد خواندن و نوشتن نداشت. ولی اولین استاد ادبیات من بود. شغل پدرم ساختن آب‌انبار بود. سواد نداشت. ولی گاهی به من می‌گفت بیا برایم کتاب بخوان. البته بعضی وقت‌ها هم او برای من قصه‌ها را که شنیده بود نقل می‌کرد. پدرم حافظه‌ی خیلی خوبی داشت.»
روستایی در پاسخ به یکی از حاضرین در برنامه گفت: «جمع‌آوری کتاب و بازنویسی آن، ۴ تا ۵ سال طول کشید. البته روایتِ بعضی از افسانه‌ها با توجه به محله‌های مختلف گراش متفاوت بود. ما آن را یکی کردیم و یک بازنویسی از آن انجام دادیم. البته بعضی از قصه‌ها نیز هست که در این کتاب نیست.»
او در ادامه به حمایت‌ها از این کتاب اشاره کرد و گفت: «متاسفانه فرهنگ کتاب و کتابخوانی در گراش خیلی ضعیف است. حالا در کنار آن، برای کسانی که کار تخصصی انجام بدهند بدتر می‌شود. دیگر از دردسرهای چاپ و مسائل اقتصادی آن نیز وجود دارد.»
روستایی در پاسخ به یکی از سؤال‌ها در خصوص اثر بعدی خود گفت: «حدود ۲۴۰۰ کنایه‌ی گراشی را جمع‌آوری کرده‌ام. در واقع «فرهنگ کنایات گراش» است. البته قصدم این در کنار گردآوری، ریشه‌یابی این کنایات نیز است.»
محمدحسن روستایی، معلم ادبیات مدارس گراش به ریشه‌ی این افسانه‌ها نیز اشاره داشت و گفت: «البته اینکه ریشه‌ی اصلی و دقیق این قصه‌ها و افسانه‌ها کجاست که دقیقا از چه کسی نقل شده و شروع شده. ولی افراد هر منطقه‌ای برای خودش تخیلاتی داشته. همین الآن هم اگر به یک دانش‌آموز هم بگویید انشا بنویس، تخیل دارد. ولی برخی قصه‌ها ریشه‌اش مشخص است. مثلا شاه‌عباس که در چند داستان اسمش آمده، به خاطر کاروانسراهایی بوده که ساخته. به همین خاطر هم محبوبیت داشته.»
افسانه‌ها حماسی است و اخلاقی
رحمت‌اله شمسی دیگر مؤلف کتاب بود که در این برنامه حاضر بود. او در ابتدا خاطره‌ای نقل کرد و گفت: «کوچک که بودیم، خاله‌ی ما یکی از این قصه‌ها را نقل می‌کرد. بعد برمی‌گشتیم خانه، مادرمان همین قصه را با روایتِ دیگر تعریف می‌کرد. در واقع می‌خواهم بگویم این قصه‌ها روایت‌هایِ مختلفی داشته و خیلی رایج بوده. در این کتاب «کائت شاو» سعی شده که از محله‌های مختلف شهر، قصه‌ها جمع‌آوری شود.»
شمسی در پاسخ یکی از حاضرین که از موضوع این افسانه‌ها پرسید گفت: «طی برآوردی که من از این قصه‌ها داشتم، قصه‌ها یا یک موضوع حماسی دارد یا پیام اخلاقی. البته این جدا از آن هدف سرگرمی و ماجراجویانه بودن آن است. گرچه برخی از قصه‌ها به خاطر حافظه‌ی نقال ممکن است بی‌سروته به نظر بیاید، اما ته آن یک جنبه‌ی تربیتی نیز دارد.»
کائت شاو نقد می‌شود
مجتبی بنی‌اسدی، رئیس انجمن داستان گراش که مجری برنامه نیز بود گفت: «اگر آقای روستایی و آقای شمسی و دیگر مؤلفان کتاب موافق باشند، از طرف انجمن داستان گراش، یک جلسه نقد و بررسی کتاب «کائت شاو» نیز به زودی برگزار می‌شود.» مؤلفان کتاب از این پیشنهاد استقبال کردند.
هیات محبان اهل‌بیت(ع) در ترویج کتاب پیشرو است
مصطفی کارگر، رئیس انجمن شعر چشمه و عضو سابق شورای سیاست‌گزاری هیات محبان اهل‌بیت(ع) کتاب کوچک «الهی‌نامه» اثر علامه حسن‌زاده آملی را معرفی کرد. او در پایان صحبت‌هایش، به سابقه‌ی جلسات کتاب هیات گفت: «ما از حدود ۴ سال پیش، تصمیم گرفتیم یکی از جلسات هفتگی هیات را فقط درباره کتاب صحبت کنیم. هر فصل، یک جلسه از هیات را به کتاب اختصاص می‌دهیم که این جلسه یکی از آن جلسه‌هاست. هیات محبان اهل‌بیت(ع)، یک هیات پیشرو در ترویج کتاب و کتابخوانی است و در این حوزه از خیلی هیات‌های بزرگ کشور جلوتر است.»
حجت‌السلام نمازی، از مروجان کتاب از لار نیز در برنامه حضور داشت. او درباره کسانی که می‌خواهند کتابخوان شوند گفت: «کتاب خواندن باید به یک ریزعادت تبدیل شود. و در مرحله‌ی بعد، فرد باید معتاد کتاب شود.»
ابوطالب سپهر، مسئول کمیته خادم‌الشهدا و مسئول سابق هیات محبان اهل‌بیت(ع) کتاب «شاه بی‌شین» اثر محمدکاظم مزینانی را معرفی کرد.
علی سجادی، دانشجویِ اقتصاد دانشگاه شیراز نیز یکی از کتاب‌های علامه محمدرضا حکیمی، با عنوان «منهای فقر» را معرفی کرد.
