یادداشت کامل مجید محبی:
آموزش و پرورش از نهادهای مهم، تاثیرگذار و حیاتی در هر کشور و به عبارتی بنیان توسعه است از این روست که ملت‌ها آموزش و پرورش و نهاد مدرسه را در صدر اولویت های خود قرار داده‌اند. هیچ کشوری در حوزه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی متحول نشده مگر آنکه پیش از آن، آموزش و پرورش خود را پیشرفته و تحول یافته کرده باشد. چنانچه خواهان ترقی و توسعه همه‌جانبه کشورمان هستیم راهی جز اهتمام به نظام آموزش و پرورش و سرمایه‌گذاری واقعی در آن وجود ندارد که اگر غیر از این بندیشیم بی گمان به خطا رفته‌ایم.
یکی از چالش‌های مزمن که سالهاست گریبانگیر این نهاد مهم و اساسی می باشد و امسال به اوج خود رسیده سیل بازنشستگی نیروی انسانی است. امسال با آمار عجیب و غریب اما واقعی بازنشستگی صدهزار معلم در کشور روبرو هستیم که سهم گراش از این تعداد، ۳۰ معلم باتجربه و کارآمد بومی است که عمدتا با سمت مدیریت و معاونت مدارس، در تابستان ۱۴۰۲ بازنشسته می‌شوند که اگر چاره اندیشی نشود می تواند آسیب‌هایی را متوجه مدارس سازد.
یکی از راه‌های برون‌رفت از وضعیت موجود، هدایت جوانان باانگیزه، علاقه مند، خلاق و بانشاط به سمت حرفه معلمی است، وقتی آموزش و پرورش از نیروهای کارامد و تحول خواه برخوردار باشد اتفاقات مثبت و ارزشمندی در کلاس درس رقم می‌خورد که خروجی آن دانش‌آموزان فکور، توانمند و اخلاق‌مدار در تراز انقلاب اسلامی است و می توانند با نقش‌آفرینی در عرصه‌های گوناگون مسیر پیشرفت شهر و کشورمان را هموار کنند.
امید می‌رود خانواده‌ها و دانش‌آموزان با درک اهمیت موضوع، در انتخاب رشته پایه نهم برای ورود به مقطع متوسطه دوم و همچنین بعد از کنکور و در بدو ورود به دانشگاه آگاهانه عمل کنند و با گرایش به رشته های مرتبط با معلمی (با قید علاقه و انگیزه) و بویژه تحصیل در دانشگاه فرهنگیان و یا شرکت در آزمون استخدامی آموزگار ابتدایی، دبیری و هنرآموز هنرستان که به صورت سالانه برگزار می شود، آسیب خروج نیروهای بومی و باتجربه را به حداقل برسانند و با ورود حداکثری به این حرفه شاهد ارتقا کیفیت آموزشی و پرورشی مدارس شهرمان باشیم.
در پایان تاکید می‌گردد چنانچه بومی‌ها سهمیه آموزش و پرورش گراش در دانشگاه فرهنگیان و آزمون استخدامی را انتخاب نکنند، داوطلبان غیربومی به راحتی به آن ورود می کنند. ورود غیربومی فی‌نفسه بد نیست و بسیاری از آنان بهترین خدمات آموزشی و تدریس با کیفیت را به فرزندان شهرمان ارائه می‌کنند اما مشکل بارز، ناپایداری حضور اکثریت آنهاست که بویژه در سالهای اخیر با مشکلات گرانی و تورم اجاره‌بهای مسکن بر شدت درخواست انتقال این عزیزان به شهرشان افروده شده و گاها در یک سال تا صد معلم غیربومی کارآمد به یکباره از گراش منتقل می شوند که نه تنها دانش‌آموزان که کلیت شهرمان از این مساله به طور مستقیم متضرر می‌شود، لذا شایسته است همشهریان نیز در زمینه در اختیار گذاشتن مسکن با اجاره‌بهای مناسب با فرهنگیان همکاری نمایند که اگر اینگونه شود کمک شایانی به نگهداشت نیروی انسانی شده و فرزندانمان به طور مستقیم از منفعت آن بهره‌مند می‌شود.
