دکتر طیبه مهروری، بانوپزشک منتخب

به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا (س) و روز زن ، با دکتر طیبه مهروری ( متخصص اطفال ) بانوی پزشک نمونه کشوری از دانشکده علوم پزشکی گراش مصاحبه ای انجام دادیم که شرح آن را در زیر بخوانید.

خودتان را معرفی کنید.

طیبه مهروری، متخصص اطفال متولد ۲۱ بهمن ماه ۱۳۶۴ ، مقطع ابتدایی را در گراش درس خواندم و راهنمایی و دبیرستانم را فرزانگان لار بودم. دوره پزشکی عمومی را از سال۸۳ و دوره تخصصی را از سال ۹۳ در بندرعباس شروع کردم (تنها دوره ای که اطفال ۴ساله شد). طرح را سال ۹۷ در گراش گذراندم. سال۹۱ ازدواج کردم و دارای دو فرزند حدود  ۱/۵ و ۵ ساله هستم. در دوره طرح دارای سمت‌هایی از جمله معاونت بهداشت و سرپرست شبکه بهداشت دانشکده علوم پزشکی گراش و مسئول علمی بخش NICU و اطفال بودم.

آیا خانواده‌ و به ویژه همسرتان از شاغل بودن شما راضی هستند؟

همسرم تنها همراه همیشگی من بودند. ابتدای زندگی مشترک ما با فارغ‌التحصیلی و شروع طرحم همراه بود که آن‌زمان ایشان در شهر مشهد و من فداغ ( از توابع شهرستان گراش ) شاغل بودیم و بعداز آن هم در زمان تخصصم و به دنیا آمدن فرزندم مشغول درس خواندن و کار بودم و در تمام این موارد ما ازهم دور بودیم و زندگی مشترک زیر یک سقف نداشتیم؛با وجود تمام این مشکلات ، همسرم سختی های شغل مرا پذیرفتند و با اینکه هیچگاه به زبان نیاوردند همیشه همراه من بودند و اگر همکاری خانواده ام و شوهرم به ویژه مادرشوهرم نبود من از عهده کارها بر نمی آمدم  چراکه یکسری اتفاقات زندگی را به سمت تک بعدی میبرد . اما باید به این مسئله توجه داشت که پزشکی یک شغل مقدس است و همین که لبخند بر لب یک کودک بگذارم و باعث شفای او بشوم خیلی ارزشمند هست.

چه چالش هایی با فرزند(هایتان) در این باره داشتید؟

زمان حاملگی من همزمان با دوره تخصصم بود و این شرایط را برایم خیلی سخت کرد چرا که بعد از به دنیا آمدن فرزندم هم مجبور شدم از آنها دور باشم، گاها سرمامی‌خورد و از راه دور هیچ کمکی از دست من بر نمی آمد .چنین مشکلاتی شرایط زندگی را برایم به شدت طاقت فرسا می‌کرد. در تولد فرزند دومم هم  سمت معاون بهداشت دانشکده گراش را داشتم که تا ۵الی۶ ماهگی به صورت مداوم در جلسات شرکت می‌کردم و فعالیت های چالش برانگیزی داشتم ولی از هیچکدام عقب نکشیدم به شکلی که در اواخر دوران حاملگی برایم مشکلی پیش آمد و مجبور به استراحت شدم و فرزندم با زایمان زودرس به دنیا آمد.با تمام این چالش ها مسئولیت هایم را به نحو احسن انجام دادم.

به نظر شما تا چه اندازه همکاری همسران به موفقیت خانم های شاغل کمک میکند؟

صد در صد همکاری همسران خیلی در موفقیت و پیشرفت همسرانشان تاثیر گذار خواهد بود؛همانطور که در زندگی من، با وجود شیفت ها و آنکالی های زیاد  مخصوصا شب ها، همسرم بود که فرزندانمان را که بی‌قراری می‌کردند آرام کرده و دل گرمشان می‌کرد تا عدم وجود من را متوجه نشوند؛ در واقع اگر همکاری همسر و حمایت خانواده ها نباشد هیچ موفقیتی حاصل نمی‌شود . موفقیت،  محصول همکاری همه است و یک مسئله تک بعدی نیست ، مگر اینکه یک بعد از زندگی را بخواهیم ادامه دهیم.

از نظر شما آیا یک مادر خوب می‌تواند یه دکتر خوب باشد یا یه دکتر خوب، یک مادر خوب باشد؟

از آنجایی که مادر حس مادرانه را بهتر درک می‌کند مریض خود را مثل عزیزانش می داند البته با وجود اینکه قشر بیمار، بیماراست و باید برخورد یکسانی با همه داشت و تلاش حداکثری خود را برای ادامه حیات بیمار انجام داد ، ولی یک انسان وقتی مادر می شود حس دیگری  پیدا می کند؛چرا که من هم تجربه کاری دوران بدون فرزند را دارم و هم زمانیکه دارای فرزند شدم .اما از آن جایی که یه دکتر خوب بودن نواقصی برای تربیت فرزند به وجود می آورد و مشکلاتی از جمله خلع نبود مادر را در برمی‌گیرد موفقیت در این زمینه نیاز به تلاش زیادی دارد.

با توجه به رشته تخصصی شما ، تا چه اندازه حس مادرانه در روند مداوای مریض هایتان موثر است؟

به شدت تاثیر گذار هست به شکلی که من هنگام شیفت در بخش NICU نوزادان زمانیکه آنها دچار نموتوراکس میشوند و بچه به سمت مرگ پیش می رود ما باید یک اقدام تهاجمی برای او انجام دهیم و لوله ای را وارد ریه او کنیم و هوا را خارج کنیم با این کار به قدری نوزاد درد می‌کشد که من که خود مادر هستم  میزان زجر آن کودکان را درک میکنم و از خدا می‌خواهم هیچ زمان این کار تهاجمی را انجام ندهم چرا که طاقت اذیت شدن آن نوزادان را ندارم.

آیا مشکلاتی در زندگیتان پیش آمده که  نتوانستید در ایفا نقش مادری، همسری و پزشکیتان به صورت همزمان موثر واقع شوید؟

بله، هنگامی که کشیک های شبانه زیادی برایم پیش می آمد و فرزندانم اصرار برکنارشان بودن را داشتند، درشرایطی که  وجود من لازم بود جهت شیر و غذا دادن به فرزندانم ؛ در این حین همسرم  صبورانه با این مشکلات کنار می آمد و من صمیمانه از او سپاس گزارم  که همیشه همراهم بوده و مشکلات را باهم به دوش می کشیدیم. به شکرانه لذت معنوی که خدا به زندگی خانوادگی ما بخشیده ، تا زمانیکه بتوانم در درمان بیماران می کوشم، با وجود کمبودهایی که در ذهن خانواده و فرزندانم  باقی می‌ماند.

بهترین توصیه ای که می‌توانید برای خانم های شاغلی که مانند شما یک همسر و مادر موفق هستند بکنید چیست؟

مادران شاغل ابتدا باید زندگی خود را حفظ کنند بعد شغلشان، چون به تبع با افزایش سن ، توانایی های فرد و یکسری علائق او از بین میرود و توان بچه داری کم میشود پس باید ابتدا زندگی و خانواده را در اولویت قرار بدهند. با اینکه من خودم در این زمینه کم و کاستی هایی داشتم و نیاز خانواده ام  به من  بیشتر بود اما سعی میکنم تا جایی که بتوانم به خستگی هایم غلبه کنم و بتوانم تمام جوانب را به بهترین نحو پیش ببرم.

سخن آخر

این مشغله های به وجود آمده باعث شده خیلی تفریحات زندگی از بین برود. در نتیجه باید تلاش کنیم از فرصت هایی هرچند اندک که پیش می آید مثلا زمان تعطیلی های کاری و نداشتن شیفت کاری به نحو احسن از این موقعیت استفاده کنیم و با خانواده به مسافرت و تفریحاتی برویم که برای روحیه بچه ها خیلی مفید هست.

 مصاحبه کننده: نیلوفر صفا، خبرنگار مفداگراش