دوری والدین از فرزندان، نتایج تربیتی منفی را برای شخصیت فرزند به همراه دارد. در منطقه‌ی ما، خصوصا گراش، شاغل بودن پدران در کشورهای حوزه خلیج فارس باعث دوری آنها از فرزندان شده است.
شمیلا غیرتی، دانشجوی ارشد روانشناسی عمومی در یک یادداشت به این موضوع پرداخته و نوشته: در گراش، تعداد نسبتا زیادی از پدران عزیز جهت تامین معیشت خانواده مدت زمان زیادی را به دور از خانواده می‌گذرانند. و اختصاص وقت به‌ویژه برای چنین پدرانی چالش‌برانگیز و سخت است.»
او در پایان یادداشت، پیشنهادهایی برای این پدران دارد. در یکی از این پیشنهادها می‌نویسد: «فرزند خود را در هر سنی که هست در آغوش بگیرید. ارتباط پرمعنی پدر و فرزند بسیار مهم‌تر از کلیشه‌های قدیمی و ناکارآمد است.»
یادداشت کامل را در سایت پندری بخوانید:
قرن‌ها پیش پدر از طریق جنگیدن و شکار از فرزندانش حمایت می‌کرد. با گذشت زمان این نقش به نان‌آور خانواده تبدیل شد، او از طریق کار شدید و فداکاری برای حفظ امنیت و رفاه فرزندان خود تلاش می‌کرد.
طی سال‌های اخیر نقش پدر در آستانه تغییر قرار گرفته. اینک پدر می‌بایست علاوه بر تامین رفاه فرزندان در سطح دیگری هم از فرزندانش حمایت به عمل می‌آورد. به این دلیل که پی برده بودند کودکان علاوه بر نیاز مادی صرف، برای رشد و داشتن زندگی پرمعنی به پدری دلگرم کننده و با محبت و آگاه به نیازهای رشدی او احتیاج دارند. که البته گاهی اوقات همچنان این نقش پررنگ پدری کردن در پی این باور قدیمی که تربیت کننده کودک صرفا مادر او است، در برخی خانواده‌ها کمرنگ انگاشته می‌شود.
شواهد روزافزون علمی حاکی از این است که پدران علاقه‌مند و با محبت که از نظر عاطفی در دسترس فرزندان خود هستند، در خوشبختی آنها نقش منحصر به‌فردی را ایفا می‌کنند. علاوه بر این پدران نقش مهمی را در پرورش شخصیت سالم، تعادل بین قاطعیت و خویشتن‌داری، ارتباطات اجتماعی و اجتماعی شدن، اعتماد به‌نفس و موفقیت تحصیلی فرزندان خود دارا هستند. خصوصا در مورد کودکان بزرگتر، درگیری پدران و حضور آنان در جلسات مدرسه، با پیشرفت تحصیلی و مشکلات رفتاری کمتر آنان ارتباط دارد.
همچنین پدران در پرورش روحیه خطرپذیری و ریسک در فرزندان خود نقش مهمی را دارا هستند و این در حالی است که در گراش، تعداد نسبتا زیادی از پدران عزیز جهت تامین معیشت خانواده مدت زمان زیادی را به دور از خانواده می‌گذرانند. و اختصاص وقت به‌ویژه برای چنین پدرانی چالش‌برانگیز و سخت است.
اما اگر نتوانند لااقل بخش کوچکی از ارتباط پدر و فرزندی را در زمان حضور خود و همچنین به‌واسطه ارتباط آنلاین(تا حدودی) جبران نمایند. در ضمن بزرگ شدن فرزندان ارتباط آنها بیش از پیش قطع شده و برخورداری از ارتباطی پرمعنی همراه با درک متقابل با فرزندان دشوارتر می‌گردد.
امروز تامین نیاز مادی خانواده به‌عنوان یکی از کارهای سخت و چالش برانگیز زندگی محسوب می‌شود. اما تامین نیاز مالی یکی از نیازهای مهم زندگی به‌شمار می‌رود و نه به‌عنوان همه‌ی نیاز‌ها. شاید یکی از بهترین کارهایی که بتوان در شرایطی که قابل تغییر نیست انجام داد تعادل بین زمان‌های حضور و عدم حضور باشد.
در پی صحبت‌های اخیر برخی از مادران، در چنین بافت خانوادگی و آسیب‌های وارده چنین سبکی بر روابط زوجین و روابط والد و فرزند و همچنین فرسودگی‌های ناشی از مسئولیت سنگین مادر و سختی غربت، غم تنهایی و مشکلات ناشی از آن در پدران، ذکر چند نکته به‌صورت مختصر و مفید برای پدران عزیز خالی از لطف نیست:
_ اگر نمی‌توانید از لحاظ کمی در اختیار فرزندان خود باشید، لااقل وقت کیفی بگذارید. این نکته را بخاطر داشته باشید که حضور پدری سرد و بی‌تفاوت و عیب‌جو به مراتب آسیب زننده‌تر از نبود پدر و ارتباط دورادور او است. سعی کنید در زمان‌هایی که حضور دارید تا حدودی بخش‌های از دست رفته را جبران کنید. قاطع اما مهربان باشید، حمایت کننده و دلگرم‌کننده.
_ برای ورود به دنیای فرزندان خود از دریچه دید آنها به قضایا نگاه کنید. سرزنش، تمسخر و نصیحت‌های مکرر سرِ کوچکترین مسائل ارتباط شما را تضعیف می‌کند.
_ فرزند خود را در هر سنی که هست در آغوش بگیرید. ارتباط پرمعنی پدر و فرزند بسیار مهم‌تر از کلیشه‌های قدیمی و ناکارآمد است.
_ جبران کننده افراطی نباشید. در عین مهربان بودن حد و مرزهای معقولی برای فرزندان خود تعیین کنید. فرزندان شما برای داشتن شخصیتی منسجم قطعا به حد و مرزهای معقول احتیاج خواهند داشت.
_ همچنین به‌خاطر داشته باشید کیفیت رابطه زناشویی شما و همسرتان، داشتن فضای ارتباطی حاکی از احترام و علاقه متقابل، تاثیر بالقوه‌ای در رشد روحیات سالم در فرزند شما دارد.
_ نکته بسیار مهمی که اغلب دردسرساز می‌شود، ناهماهنگی سبک‌های تربیتی پدر و مادر است که در نهایت منجر به مشکلات هیجانی و رفتاری فرزندان حتی در بزرگسالی می‌شود. سعی کنید دوگانگی‌ها و تضادها را به حداقل برسانید.
_ این نکته را هم به‌خاطر داشته باشید که فضای ارتباطی سرد، متشنج و بدون عاطفه والدین به مراتب آسیب زننده‌تر از نبود والد یا جدایی آنها می‌باشد.
_ زمان‌های بیشتری را برای صرف وقت با خانواده تعیین کنید.
_برای خلق لحظاتی شاد در زندگی خانوادگی خود تلاش کنید.
