یادداشت راضیه سیاح:
«شاه‌کلید پیشرفت شهر، جدی شدن جو کنکور در گراش و بهبود رتبه‌های کسب‌شده توسط داوطلبان گراشی‌ست»؛ گزاره‌ای که همیشه در جو نخبگانی شهر مورد بحث بوده و حالا با اعلام نتایج کنکور و تکرار تلخکامی داوطلبان گراشی در این ماراتن، این مسئله بیش از پیش پررنگ شده است.
تامین نیروی بومی مورد نیاز شهر در ارگان‌های مختلف، ارتقای سطح فرهنگ عمومی، پررنگ‌تر شدن فضای آکادمیکی و نخبگانی در شهر و… از بدیهی‌ترین پیامدهای تاکید بر تحصیل و کنکور و ورود به دانشگاه است و شاید در نگاه اول، این گزاره را تایید کند که شاه‌کلید پیشرفت شهر، جدی شدن جو کنکور در گراش است. اما اگر با دیدگاهی چندجانبه و تخصصی‌تر به قضیه نگاه کنیم، می‌بینیم که این برداشتی ساده‌انگارانه و سطحی است. محدود کردن موفقیت دانش‌آموزان به کسب رتبه خوب در کنکور، آفت بزرگی برای نظام تعلیم و تربیت است و آن را از هدف اصلی‌اش که تربیت انسان شش ساحتی¹ست، دور می‌کند. آفتی که هنوز نتوانسته شهری مثل گراش را چندان درگیر خود کند ولی تاکید صرف بر مسئله کنکور و عدم فهم تخصصی در این زمینه، می‌تواند این مشکل را هم به سایر مشکلات شهر بیفزاید.
به زعم نویسنده، راه‌حل بسیاری از مسائل و معضلات فرهنگی و‌اجتماعی شهر و به تعبیری شاه‌کلید پیشرفت گراش، مجموعه اقداماتی است که در ادبیات تربیتی تحت عنوان «نخبه‌پروری» یاد می‌شود. نخبه‌پروری فرایندی است که به زبان ساده شامل استعدادیابی دانش‌آموزان و رشد توانایی آنها در حیطه شناسایی شده است. فرایندی که ضامن تربیت همزمان نخبگان علمی، نخبگان هنری، نخبگان ورزشی، نخبگان ادبی، نخبگان فنی و… است.
اگر ما نخبه‌پروری را قله اهداف تربیتی شهر بدانیم، برای حرکت به سمت آن، همه باید عزمشان را جزم کنند؛ مسئولینی که در حیطه مسئولیتی خودشان برای شناسایی و جذب و رشد استعدادهای برتر آن حیطه برنامه‌ریزی می‌کنند، خانواده‌هایی که دامنه دید خود را وسیع‌تر می‌کنند و موفقیت فرزندشان را در شکوفایی استعداد او می‌بینند نه صرفا کسب یک نمره تحصیلی خوب، دانش‌آموزانی که به این باور رسیده‌اند که حداقل در یک زمینه می‌توانند نخبه باشند، و جامعه‌ای که به روی موفقیت فرزندانش آغوش باز کرده و به تمام فرزندان کوشایش در هر زمینه‌ای که افتخارآفرینی کنند، می‌بالد.
۱)شش ساحت تربیت به صورت اجمالی عبارتند از: اعتقادی، اقتصادی، علمی، اجتماعی، زیستی و زیبایی‌شناختی
