سرویس خبری اسفند ۱, ۱۴۰۰

محمدامین نورانی ـ بَرَساتی: هر جا تِک دنیا که یَک زِبونِ محلی استفاده اَکنِن، شِ پَلِه ئَم کِصَّه با اَمی زِبوءِ اسازِن و ئَم شعر اَگائِن. شعر و کِصَّه باعث اَبِ ایی زِبونِ از خطر نابود بُدَ دَر اَمون بِ. ایی دَفَ اَما چِسوم سُراغِ چندتا از شاعریا گراشی تا شوئَمرَ در مورد زِبوءِ گراشی کائَت بِدَرُم.